เปิดปัญหาโรงพยาบาลชุมชน... เบาหวาน
สวัสดีครับ.... ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่มีปัญหาให้ต้องทำและต้องตัดสินใจมากมาย เลยทำให้มีเวลาในการเขียนบล็อกน้อยลง ต้องขออภัยผู้อ่านที่ยังคงอยากอ่านบทความชวนง่วงของผู้เขียนด้วย การเป็นแพทย์ในโรงพยาบาลชุมชน ปัญหาที่นอกเหนือจากข้อจำกัดในการรักษา การพัฒนาความรู้ที่มีการเปลี่ยนแปลงไม่ทันกับโลกปัจจุบัน แล้วแพทย์หลายคน ยังใช้หลักแนวคิดของตัวเอง คิดเองว่าต้องเป็นโรคนี้ คิดเองว่าต้องรักษาแบบนี้ โดยที่ไม่ได้เป็นไปตามหลักความจริงแต่อย่างใด เนื่องจากไม่มีแพทย์เฉพาะทางเป็นคนดูแล ผู้เขียนยกตัวอย่างแนวทางการวินิจฉัยโรคเบาหวาน การที่คนคนหนึ่ง จะเป็นโรค โรคหนึ่ง มันไม่ได้สร้างความสบายใจให้กับคนคนนั้นเลย มันยิ่งจะเพิ่มความทุกข์ใจ ทั้งบุคคลนั้น และญาติของบุคคลนั้นด้วย ดังนั้นการจะวินิจฉัยโรคใดโรคหนึ่ง กับคนไข้คนหนึ่ง เราต้องคิดให้ดีว่าสมควรหรือไม่ เพราะการวินิจฉัย ก็เหมือนกับการเล่นโดมิโน เมื่อเราเริ่มวาง(วินิจฉัย) ผิด มันก็จะผิดไปหมด(การรักษา) วันหนึ่งขณะกำลังตรวจคลินิกโรคเรื้อรังอยู่นั้น มีผู้ป่วยรายหนึ่งมารับยาต่อเนื่อง เป็นผู้ป่วยเบาหวาน มาเจาะเลือดดูระดับน้ำตาล ตอนแรกผู้เขียนเองก็
