เวิ่นเว้อก่อนขึ้นเครื่อง กับการละเมอ ?

สวัสดีครับ เสร็จจากการประชุมที่พัทยา ก็ต้องรีบกลับมาทำงานต่อ ชีวิตหมอชั่งเหนื่อยจริงจัง แต่ก็อยากจะบอกว่า การประชุมครั้งนี้ คุ้มเกินคุ้ม ถึงแม้จะฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง หลับบ้างอะไรบ้าง แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือความกระตือรือร้น เหมือนกับเป็นการเติมเชื้อไฟที่ใกล้มอดไปหลายครั้ง ให้กลับมาตื่นตัวอีกครั้ง

พูดซะเยอะเลย 555 เอาเป็นว่าใครอยากฟังเรื่องอะไรก็คุยถามกันหลังไมค์ได้ จะได้เอามาเขียนด้วย ( ประมาณว่าคิดเรื่องไม่ออก 555 ) ขณะนี้กำลังรอขึ้นเครื่อง จึงขอเขียนเรื่องที่ต่อจากเมื่อวาน นั่นคือเรื่องของการนอนหลับ ครั้งก่อนพูดถึงการถูกผีอำ แต่วันนี้จะพูดในเรื่องของการละเมอ

อย่างที่เคยคุยกันไปครั้งก่อน ว่าพอเราหลับไปจนถึงช่วง REM คนเราก็มักจะเกิดความฝันเกิดขึ้น ซึ่งร่างกายคนปกติมักจะมีกลไกที่ทำให้แขนขาเป็นอัมพาตชั่วคราว แต่สำหรับในคนบางกลุ่ม กลไกที่ทำให้เกิดอัมพาตชั่วคราวตอนนอน สูญเสียไป จนทำให้เกิดการขยับของแขนขาในระหว่างนอน โดยผู้ป่วยมักไม่รู้สึกตัว ซึ่งการละเมอก็มีหลายรูปแบบ เช่น somniloquy ( sleep talking ) , somnabulism ( Sleep walking )

ซึ่งกลุ่มโรคพวกนี้ ผู้ป่วยเองไม่ได้เดือดร้อนหรอกครับ แต่คนที่เดือนร้อนน่าจะเป็นคนในครอบครัวที่นอนเตียงเดียวกัน ผมเคยเจอคู่สามีภรรยาที่ขอแยกห้องนอนกัน ไม่ใช่เพราะหมดรักกันหรอกครับ แต่ภรรยาทนโดนสามีซ้อมตอนนอนไม่ไหว ( สงสัยกำลังฝันว่าดูมวยอยู่ )

ถ้าใครมีปัญหาแบบนี้ ผมว่าอย่าปล่อยไว้เลยครับ น่าจะมาพบแพทย์เพื่อให้คำปรึกษาและแนะนำ ก่อนที่จะเกิดอันตรายทั้งต่อร่างกาย และสภาวะจิตใจนะครับ

ส่วนคนที่เตือนเรื่อง IVF มานั้น ผมยังไม่ลืมนะ แต่หาจังหวะเขียนอยู่ ยังไงก็ได้อ่านกันแน่ครับ วันนี้เอาแบบสั้น ๆ ก่อนนะครับ ^^